ΤΗ ΚΒ' ΤΟΥ ΑΥΤΟΥ ΜΗΝΟΣ

Μνήμη τής ευρέσεως τών λειψάνων τών Αγίων Μαρτύρων τών εν τοίς Ευγενίου.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΕΣΠΕΡΙΝΟΝ

Εις τό, Κύριε εκέκραξα, ψάλλομεν Στιχηρά Προσόμοια.

Ήχος δ'

Ο εξ υψίστου κληθείς

Ταίς πολυτρόποις ιδέαις τών βασάνων, εναπεκδυσάμενοι τούς τής νεκρώσεως, χιτώνας Μάρτυρες ένδοξοι, τής αφθαρσίας, θείον ιμάτιον ενεδύσασθε, καί νύν τά ουράνια περιπολεύετε, τώ θεϊκώ θρόνω πάντοτε, παρεστηκότες, λελαμπρυσμένοι θεομακάριστοι, όθεν εν πίστει τήν υπέρλαμπρον, μνήμην υμών εορτάζομεν, καί λειψάνων τήν θήκην, Ιερώς περιπτυσσόμεθα.

Εξ ασθενείας βροτών δύναμις θεία, ιάσεων πρόεισι τοίς προσπέλάζουσι, κόνις βραχεία τού σώματος, τών Αθλοφόρων, πηγάς θαυμάτων βρύει εν χάριτι, προσέλθωμεν άνθρωποι καί αρυσώμεθα, ρώσιν ψυχής, ρώσιν σώματος, αναβοώντες, χαριστηρίους φωνάς καί λέγοντες, Σώτερ τού κόσμου, δι' όν ήθλησαν, οι σεπτοί Αθληταί καρτερώτατα, ταίς αυτών ικεσίαις, πάσης βλάβης ελευθέρωσον.

Οι επί χρόνους μακρούς εγκεκρυμμένοι, καλλίνικοι Μάρτυρες νύν πεφανέρωνται, καθάπερ όλβος πολύτιμος, τήν Βασιλίδα, καταπλουτίζοντες πασών πόλεων, παλάμαις φερόμενοι, αρχιερέως σοφού, καί εις ναόν κομιζόμενοι, σεπτώς τόν, θείον, καί τοίς αιτούσι διανεμόμενοι, εις πάσαν ρώσιν, εις ωφέλειαν, εις φωτισμόν, εις αντίληψιν, τών αυτούς δεχομένων, ως πιστούς Θεού θεράποντας.

Δόξα… Καί νύν... Θεοτοκίον

Εξαγορεύσω Αγνή σοι Θεοτόκε, τά δεινά μου πταίσματα, εί γάρ καί κρύψω αυτά, εν τή ημέρα τής κρίσεως, ανοιγομένων, πασών τών βίβλων φανερωθήσονται, Όμματα ερρύπωσα, βλέπων τά άτοπα, χείρας αθέσμως εμόλυνα, ταίς αισχρουργίαις, σώμα ηχρείωσα ο ταλαίπωρος, καί τήν ψυχήν μου ετραυμάτισα, αμαρτίαις, ελέησον οίκτειρον, καί μερίδος με δείξον, σωζομένων ταίς πρεσβείαις σου.

Η Σταυροθεοτοκίον

Μή εποδύρου μου Μήτερ καθορώσα, εν ξύλω κρεμάμενον τόν σόν Υιόν καί Θεόν, τών εφ' υδάτων κρεμάσαντα τήν γήν ασχέτως, καί πάσαν κτίσιν δημιουργήσαντα, καί γάρ αναστήσομαι, καί δοξασθήσομαι, καί τά τού Άδου βασίλεια, συντρίψω σθένει, καί αφανίσω τούτου τήν δύναμιν, καί τούς δεσμίους εκλυτρώσομαι, τής αυτού κακουργίας ως εύσπλαγχνος, καί Πατρί τώ ιδίω, προσαγάγω ως φιλάνθρωπος.

ΕΙΣ ΤΟΝ ΟΡΘΡΟΝ

Μετά τήν συνήθη Στιχολογίαν, αναγινώσκεται ο Κανών τών Αγίων.

Ωδή α'  Ήχος πλ. δ’

Ο Ειρμός

«Αρματηλάτην Φαραώ εβύθισε, τερατουργούσα ποτέ, Μωσαϊκή ράβδος, σταυροτύπως πλήξασα, καί διελούσα θάλασσαν, Ισραήλ δέ φυγάδα, πεζόν οδίτην διέσωσεν, άσμα τώ Θεώ αναμέλποντα».

Μαρτυρικαίς ηγλαϊσμένοι χάρισι, καί τώ μεγάλω φωτί, ολολαμπείς πόθω, παρεστώτες Μάρτυρες, τά νέφη τών ψυχών ημών, καί παθών τόν χειμώνα διασκεδάσατε χάριτι, τού παντοδυνάμου Θεού ημών.

Ανατεθείς ο τών Μαρτύρων όμιλος, τώ παντεπόπτη Θεώ, καί τώ αυτού πόθω, τάς ψυχάς προσδήσαντες, διέλυσαν τόν σύνδεσμον, τής κακίας καί λύσιν, τών αμαρτημάτων βραβεύουσι, πίστει τοίς αυτούς μακαρίζουσιν.

Οι φανερώς τόν πονηρόν συντρίψαντες, πόνοις αθλήσεως, καί φθονερώς χρόνοις, πλείοσι κρυπτόμενοι, σήμερον πεφανέρωνται, καί χερσίν Ιερέως, θεόφρονος συγκομίζονται, κόσμω σωτηρίαν βραβεύοντες.

Θεοτοκίον

Εξ ορατών καί αοράτων ρύσαί με, Παρθενομήτορ εχθρών, η τόν Θεόν Λόγον, ορατόν γεννήσασα, αόρατον υπάρχοντα, καί παθών μου τόν σάλον, τή σή γαλήνη κατεύνασον, μόνη τών βροτών επανόρθωσις.

Ωδή γ’  Ο Ειρμός

«Ουραωίας αψίδος, Οροφουργέ Κύριε, καί τής Εκκλησίας δομήτορ, σύ με στερέωσον, εν τή αγάπη τή σή, τών εφετών η ακρότης, τών πιστών τό στήριγμα, μόνε φιλάνθρωπε».

Πυρωθέντες τώ πόθω, τώ θεϊκώ Μάρτυρες, πύρ τής αθεϊας, αιμάτων ρείθροις εσβέσατε, καί αναλάμψαντες, φωτοειδείς ως αστέρες, πάσαν τήν υφήλιον κατεφαιδρύνατε.

Απαστράπτει Μαρτύρων, τά φωταυγή λείψανα, φέγγος ιαμάτων, τοίς πίστει τούτοις προστρέχουσι, χάριν γάρ ήντλησαν, εκ τών πηγών τού Σωτήρος, τούτου τό εκούσιον πάθος ζηλώσαντες.

Οι τής πίστεως πύργοι, τά τού Xριστού θύματα, χρόνον επιμήκιστον, ήδη κατακρυπτόμενοι, νύν πεφανέρωνται, Αρχιερέως παλάμη, εύσεβως οσίως τε, συγκομιζόμενοι.

Θεοτοκίον

Χαίρε μόνη τεκούσα, τόν τού παντός Κύριον, Χαίρε τήν χαράν τοίς ανθρώποις, η προξενήσασα, Χαίρε κατάσκιον, καί αλατόμητον όρος, Τών πιστών τό στήριγμα, χαίρε πανάμωμε.

Κάθισμα  Ήχος α'

Τόν τάφον σου

Τήν πλάνην τού εχθρού, φαωερώς καθελόντες, εν έτεσι πολλοίς, φθονερώς κεκρυμμένοι, ημίν πεφανέρωσθε, παναοίδιμοι Μάρτυρες, θεραπεύοντες, τά τών ψυχών ημών πάθη, καί ιώμενοι, τάς τών σωμάτων οδύνας, εις Ιδόξαν θεού ημών.

Δόξα… Καί νύν… Θεοτοκίον

Κυβέρνησον Αγνή, τήν αθλίαν ψυχήν μου, καί οίκτειρον αυτήν, υπό πλήθους πταισμάτων, βυθώ ολισθαίνουσαν, απωλείας Πανάμωμε, καί εν ώρα με, τή φοβερά τού θανάτου, ελευθέρωσον, κατηγορούντων δαιμόνων, καί πάσης κολάσεως.

Η Σταυροθεοτοκίον

Καί σού τής καθαράς, καί αμώμου Παρθένου, διήλθεν αληθώς, τήν καρδίαν ρομφαία, Σταυρώ ως εώρακας, τόν Yιόν σου υψούμενον, παναμώμητε, ευλογημένη Μαρία, τό προσφύγιον, αμαρτωλών Θεοτόκε, πιστών τό κραταίωμα.

Ωδή δ'  Ο Ειρμός

«Σύ μου ισχύς, Κύριε, σύ μου καί δύναμις, σύ Θεός μου, σύ μου αγαλλίαμα, ο πατρικούς κόλπους μή λιπών, καί τήν ημετέραν, πτωχείαν επισκεψάμενος, διό σύν τώ Προφήτη, Αββακούμ σοι κραυγάζω, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε».

Σού τήν σφαγήν καί τόν εκούσιον θάνατον, Ζωοδότα, δήμος επεπόθησε, τών Αθλητών, καί πολυειδείς πόνους υπομείνας, εις άπονον μεταβέβηκε, καί θείαν ευφροσύνην, μελωδών ευχαρίστως, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Τώ τού Σταυρού, περιφραξάμενοι θώρακι καί αγάπη, θεία κρατυνόμενοι, συνασπισμόν έλυσαν εχθρού, καί τάς παρατάξεις, τάς τούτου πίστει ηφάνισαν, οι Μάρτυρες οι θείοι, μελωδούντες προθύμως, Τή δυνάμει σου δόξα φιλάνθρωπε.

Ταίς καλλοναίς, τών αρετών φαιδρυνόμενοι, εξ αιμάτων χλαίναν εστολίσθητε, ηρυθρωμένην μαρτυρικών, σκήπτρον δέ καθάπερ, Σταυρού τό τρόπαιον φέροντες, Χριστώ συμβασιλεύειν, ηξιώθητε όντως, μακαρίων ελπίδων λαβόμενoι.

Θεοτοκίον

Μήτηρ Θεού ευλογημένη Πανάμωμε, Αθλοφόρων, θείον εγκαλλώπισμα, η ουρανώσασα τήν ημών, φύσιν απωσθείσαν τή συ, μβουλία τού όφεως, διάσωσόν με πάντων, τών τού βίου σκανδάλων, καί τυχείν σωτηρίας αξίωσον.

Ωδή ε'  Ο Ειρμός

«Ίνα τί με απώσω, από τού προσώπου σου τό φως τό άδυτον, καί εκάλυψέ με, τό αλλότριον σκότος τόν δείλαιον, αλλ' επίστρεψόν με, καί πρός τό φώς τών εντολών σου, τάς οδούς μου κατεύθυνον δέομαι».

Τών αγίων σου Σώτερ, χρόνον επιμήκιστον κατακρυπτόμενα, τά οστά φυλάξας, εφανέρωσας νύν ως ηυδόκησας, εις λαού σου Λόγε, αγιασμόν καί σωτηρίαν, καί αισχύνην εχθρών βλασφημούντων σε.

Τόν κρυμόν τής απάτης, θέρμη διελύσατε πίστεως Ένδοξοι, καί πολλών βασάνων, διαδράντες πολύπλοκα θήρατρα, πρός τήν άνω πόλιν, επτερωμένοι τή αγάπη, κατεπαύσατε δόξης πληρούμενοι.

Καρτερία μαστίγων, πάσαν απερράπισαν εχθρού απόνοιαν, οι στερροί οπλίται, καί στρεβλούμενοι καί αναρτώμενοι, καί πυρί ενύλω, προσομιλούντες πάσαν ύλην, αθεϊας ενέπρησαν χάριτι.

Θεοτοκίον

Υπερτέρα τών άνω, πέφυκας Δυνάμεων θεοχαρίτωτε, συλλαβούσα Λόγον, τόν τά σύμπαντα λόγω ποιήσαντα, καί τεκούσα, τόν εκ Πατρός πρό τών αιώνων, γεννηθέντα αρρεύστως αμόλυντε.

Ωδή ς'  Ο Ειρμός

«Ιλάσθητί μοι Σωτηρ, πολλαί γάρ αί ανομίαι μου, καί εκ βυθού τών κακών, ανάγαγε δέομαι πρός σέ γάρ εβόησα, καί επάκουσόν μου, ο Θεός τής σωτηρίας μου».

Ως κρίνα ταίς νοηταίς, κοιλάσιν αναβλαστήσαντες, ενθέου πάντας οσμής, πληρούτε, Πανεύφημοι, καί ψυχών ελαύνετε, δυσωδίαν πάσαν, Αθλοφόροι αξιάγαστοι.

Ιχώρες μαρτυρικαί, ψυχών ιώνται τά τραύματα, εν τούτοις γάρ τόν εχθρόν, στερρώς τραυματίσαντες, ιατρείον άμιοθον, τοίς θερμώς αιτούσι, θείω Πνεύματι γεγόνασι.

Τώ βασιλεί κατ' εχθρών, αιτείσθε τά νικητήρια, Αρχιερεί δέ θερμώς, υμάς συγκομίσαντι, τήν άνωθεν Μάρτυρες, παρά τού Σωτήρος, εξαιτήσασθε ευμένειαν.

Θεοτοκίον

Εκ σού Θεός τοίς θνητοίς, σαρκός εφάνη προσλήμματι, ο πλούσιος τήν εμήν, πτωχείαν Πανάμωμε, εκ σού ανελάβετο, τής αθανασίας, τάς εισόδους μοι δωρούμενος.

Κοντάκιον  Ήχος δ'

Επεφάνης σήμερον

Εκ τής γής εκλάμψαντες, φωστήρος δίκην, ασεβείας άπασαν, απεμειώσατε αχλύν, καί τούς πιστούς εφωτίσατε, Μάρτυρες θείοι, Τριάδος υπέρμαχοι.

Ο Οίκος

Ως ρόδα μέσον ακανθών τά λείψανα, ανθούντα όσμήν ορθοδοξίας πηγάζετε εν κόσμω, Μάρτυρες ένδοξοι σεπτοί, κόσμου τά ωραία αρνησάμενοι καλώς, βασάνους υπεμείνατε, Βασιλείς ανομούντας ηλέγξατε, τόν Βασιλέα καί Δεσπότην τών απάντων κηρύξαντες μετά παρρησίας, διά τούτο ουρανού τά κάλλη όρώντες, εκτενώς υπέρ ημών τήν ικεσίαν τώ Βασιλεί τών αιώνων προσάγετε, τών τελούντων υμών τά μνημόσυνα, Μάρτυρες θείοι, Τριάδος υπέρμαχοι.

Σ υ ν α ξ ά ρ ι ο ν

Τή ΚΒ' τού αυτού μηνός, Μνήμη τής ευρέσεως τών λειψάνων τών Aγίων Μαρτύρων τών εν τοίς Ευγενίου, ήτις συνέβη εν τοίς χρόνοις Αρκαδίου τού Βασιλέως.

Στίχοι

·        Φανέντες εκ γής Μάρτυρες κεκρυμμένοι,

·        Αίρουσι πάσαν εκ προσώπου γής βλάβην.

·        Εικάδα δευτερίην ανά σεπτά φάνη χθονός Οστά.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών καί ομολογητού Αθανασίου, τού εν τώ Παυλοπετρίω.

Στίχοι

·        Αθανάσιος, θρέμμα Παυλοπετρίου,

·        Αποστόλοις σύνεστι, Παύλω καί Πέτρω.

Τή αυτή ημέρα, η Αγία Ανθούσα, καί οι δώδεκα αυτής οικέται, ξίφει τελειούνται.

Στίχοι

·        Εύνους εφεύρες, Ανθούσα, τούς οικέτας,

·        Ξίφει θανούση, συνθανόντας σοι ξίφει.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Μάρτυς Συνετός ξίφει τελειούται.

Στίχοι

·        Ψάλλει Συνετός καί περ εκθνήσκων ξίφει,

·        «Bλέπων ασυνετούντας εξετηκόμην».

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τών οσίων Πατέρων ημών Θαλασσίου καί Λιμναίου.

Στίχοι

·        Λιμήν Λιμναίον καί Θαλάσσιον φέρει,

·        Ώς περ Θάλασσαν εκφυγόντας τόν βίον.

Τή αυτή ημέρα, ο Άγιος Τελεσφόρος, Επίσκοπος Ρώμης, εν ειρήνη τελειούται.

Στίχοι

·        Ηνεγκε καρπόν τή τομή Τελεσφόρος,

·        Τελεσφορήσας ευγενής οία σπόρος.

Τή αυτή ημέρα, Μνήμη τού Οσίου Πατρός ημών Βαραδάτου.

Στίχοι

·        Εν γή νεκρώσας, ως λέγει Παύλος, μέλη,

·        Ζωής μετέσχεν εν πόλω Βαραδάτος.

Ταίς αυτών αγίαις πρεσβείαις, ο Θεός ελέησον ημάς. Αμήν.

Ωδή ζ'  Ο Ειρμός

«Θεού συγκατάβασιν, τό πύρ ηδέσθη εν Βαβυλώνι ποτέ, διά τούτο οι παίδες εν τή καμίνω, αγαλλομένω ποδί, ώς εν λειμώνι χορεύοντες έψαλλον. Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών».

Γνωστοί τώ ποιήσαντι, τώ μαρτυρίω πάλαι γενόμενοι, αφανώς κεκρυμμένοι, ημίν αρτίως νύν επεγνώσθητε, τοίς μελωδούσι Πανεύφημοι Μάρτυρες, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Αντλήσατε άνθρωποι, πηγής βρυούσης νάμα σωτήριον, οχετών εξ αϋλων, διά λειψάνων Μαρτύρων σήμερον, καί μελωδείτε τώ τούτους δοξάσαντι, Ευλογητός ο Θεός, ο τών Πατέρων ημών.

Φωτός οικητήρια, αναδειχθέντες διά βασάνων πολλών, κατακρύψει ζοφώδει, ετών διαύλοις κατακρυπτόμενοι, ως εξ υδάτων φωστήρες εξέλαμψαν, οι Αθληταί σου Χριστέ, φωταγωγούντες ημάς.

Θεοτοκίον

Προφήται προήγγειλαν, τό βάθος Κόρη τού μυστηρίου σου, εξ αγνών σου αιμάτων, Θεόν Παρθένε εκυοφόρησας, καί εν ουσίαις δυσίν απεκύησας, εις σωτηρίαν ημών καί απολύτρωσιν.

Ωδή η’  Ο Ειρμός

«Επταπλασίως κάμινον, τών Χαλδαίων ο τύραννος, τοίς θεοσεβέσιν, εμμανώς εξέκαυσε, δυνάμει δέ κρείττονι, περισωθέντας τούτους ιδών, Τόν Δημιουργόν καί Λυτρωτήν ανεβόα, οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας».

Ως τής αμπέλου κλήματα, τής αϋλου υπάρχοντες, βότρυας ημίν θεογνωσίας ήνθησαν, καί οίνον εκέρασαν, αθανασίας πάσι σαφώς, μέθην ψυχικής, αποκρουόμενον βλάβης, οι Μάρτυρες βοώντες, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Τοίς οχετοίς τού αίματος, ποταμούς απεξήραναν, ειδωλομανίας, καί πυράν ετέφρωσαν, αθέου προστάγματος, οι αθληταί τής δόξης Χριστού, πάσαν δέ πιστώς, αναβοώσαν καρδίαν, κατήρδευσαν πλουσίως, Ιερείς ευλογείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Ιεραρχών ο πρόκριτος, Ιερώς συγκινούμενος, τήν συγκομιδήν τήν ιεράν πεποίηται, υμών Παμμακάριστοι, καί ετησίως ταύτην τιμά, μέλπων σύν παντί, τώ Ιερώ καταλόγω, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, Χριστόν εις τούς αιώνας.

Θεοτοκίον

Αγιασθείσα πνεύματι, Θεοτόκε Πανάμωμε, τόν εν τοίς Αγίοις επαναπαυόμενον, εκύησας Άγιον, καί ευεργέτην μόνον Θεόν, πάντας τούς βοώντας, αγιάζοντας πίστει, Οι Παίδες ευλογείτε, Ιερείς ανυμνείτε, λαός υπερυψούτε, εις πάντας τούς αιώνας.

Ωδή θ’  Ο Είρμός

«Εξέστη επί τούτω ο ουρανός, καί τής γής κατεπλάγη τά πέρατα, ότι Θεός, ώφθη τοίς ανθρώποις σωματικώς, καί η γαστήρ σου γέγονεν, ευρυχωροτέρα τών ουρανών, διό σε Θεοτόκε, Αγγέλων καί ανθρώπων, ταξιαρχίαι μεγαλύνουσιν».

Αλλήλους συνωθούντες πρός τήν ζωήν, καί θαρρείν εαυτοίς εγκελεύοντες, τούς αικισμούς, ήνεγκαν βοώντες οι Αθληταί, Ιδε καιρός ευπρόσδεκτος, στώμεν καί νικήσωμεν τόν εχθρόν, Χριστός γάρ αθλοθέτης, προτείνει τούς στεφάνους, ο δι’ ημάς παθείν ελόμενος.

Υψώθης επί ξύλου Λόγε Θεού, καί Μαρτύρων αγέλας ανείλκυσας, πρός εαυτόν, πάθος εικονίσαντας καί σφαγήν, ήν εκουσίως Δέσποτα, είλου ευσπλαγχνία, τή καθ' ημάς, διό σε οι γενναίοι, ποθήσαντες οπλίται, ως ιερεία σφαγιάζονται.

Χριστώ συμβασιλεύειν διαπαντός, αθλοφόροι πανεύφημοι, Μάρτυρες περιχαρώς, καταξιωθέντες εν ουρανοίς, τώ Βασιλεί τά τρόπαια, καί τώ Ποιμενάρχη τήν ψυχικήν, αιτείσθε σωτηρίαν, καί πάσι τοίς εν πίστει, ανευφημούσιν υμάς σήμερον.

Θεοτοκίον

Νεφέλη τού Ηλίου τού νοητού, τής ψυχής μου τά νέφη απέλασον, πύλη Θεού, άνοιξόν μοι πύλας εκδυσωπώ, δικαιοσύνης Δέσποινα, καί πρός τάς εισόδους τάς αγαθάς, εισάγαγε Παρθένε, σκανδάλων πολυτρόπων, τού πονηρού εκλυτρουμένη με.

Καί η λοιπή Ακολουθία τού Όρθρου, ως σύνηθες, καί Απόλυσις